70 yıllık tiyatro seyircisi ve 50 yılı aşkın süredir aralıksız yazan bir eleştirmen olarak tiyatrolarla iletişim kurma üstüne düşündüğümde geçmiş yılları özlüyorum. Eskiden orta/üst orta sınıftan insanların evine her gün en az bir gazete girerdi. Gazetelerde tiyatro programlarını içeren bölümler, dahası, köşe yazarlarının ve eleştirmenlerin yaptığı oyun değerlendirmeleri yer alırdı. Böylece İstanbul, Ankara, İzmir gibi büyük kentlerdeki tiyatro olayları hakkında sürekli bilginiz olurdu. Göreceğiniz ve/ ya da değerlendireceğiniz oyunları rahatça seçerdiniz.

1990’ların sonuna dek süren bu dönemde oyun izleme trafiği tiyatro meraklılarını zora koşmazdı. “Sahneden İzdüşümler” (Mitos Boyut, 2000) başlıklı kitabıma baktığımda, 1970’ler, ‘80ler ve ‘90’larda gördüğüm ve Cumhuriyet ile sanat dergilerinde yaptığım değerlendirmelerde yer alan 72 oyunun özellikle İstanbul ve Ankara, bir de bu kentlere turneye gelen başka kentlerin tiyatroları arasından seçilmiş olduğunu gözlemliyorum. Kitapta çoğu İstanbul’dan olan 28 tiyatroyu söz konusu etmişim. Bu sayı o yıllarda etkin olan profesyonel tiyatroların belli başlılarını kapsıyor. Oyunlarını göremediğim için birkaç tiyatrodan da özür dilemişim. O zamanlar, topluluk sayısı sınırlı olduğu için tiyatro adına ne olup bittiğini izlemek kolaymış.

Özellikle 2000’li yıllarda, büyük kentlerin iyice büyüyüp bir ucundan öteki ucuna ulaşılması zorlaşınca kimin nerede ne oynadığını bilebilmek zorlaştı. Gazete ve dergi okuyanlar azaldıkça,........

© Cumhuriyet