“Gazeteci olunmaz. Gazeteci doğulur” gerçeğine inanan kuşaktandı.

Gerçek sözcüğünü parantez içine almaya gerek yok.

Buna yürekten inanıyordu.

***

Babası Hıfzırrahman Raşit Öymen’in izinde CHP’de siyaset de yapmıştı.

Ama gazeteciliğin dünyanın en güzel mesleği olduğunu her fırsatta söylüyordu.

Mesleğe girişte genç gazetecinin yazgısını usta meslektaşlar belirlerdi. (Şimdi gazetecilik gibi tüm mesleklerin kaderini malum usta belirliyor.)

“Mesleğe iyi sarılmışsan ya senden önce ya da birlikte yola çıktıklarınla bir gazetede karşılaşır durursun. Yeter ki mesleğin hakkını vermeye çalış” böyle derdi.

***

“Mesleğin hakkını vermek” ucu açık bir hedef.

Tutturmak kolay değil.

Ülke siyasetindeki fırtınalar, iniş çıkışlar, darbeler, sıkıyönetimlere rağmen alnının akı ile sürdürebilenlerin başında geliyordu.

Yurtsever ve hakça gazeteciliğin bu gerçeğe inanmış gazetecilerle birlikte yapılabileceğine inanıyordu.

Bunu 12 Mart 1971 muhtırası........

© Cumhuriyet