Arada bir de olsa, Türkiye’ye dışarıdan ve dışarıdakilerin gözüyle bakmak yararlı olabiliyor. Tam da bu dönemde, kısa bir Paris seyahatinde, Türkiye’nin dışarıdan nasıl görüldüğünü izlemek fırsatı doğdu.

Le Monde’da (23 Mayıs) gazetenin İstanbul muhabiri Nicolas Bourcier’nin, “taraftarlarının ‘dünya lideri’ olarak tanımladıkları” Erdoğan’ın dış ve iç politikası hakkında bir değerlendirmesi yayımlandı. Bourcier, Erdoğan’ın, “dünya lideri” yakıştırmasını hak etmek amacıyla Trump, Putin ve Zelenski ile aynı karede görünmek için İstanbul buluşmasını düzenlediğini; Rusya’yı kızdırmadan Ukrayna ile savunma sanayisinde işbirliği yaptığını; bir yandan AB ile yakınlaşmaya çalışırken bir yandan da BRICS’e, Şanghay İşbirliği Örgütü’ne üye olma girişimlerini anlatıyor. “Demek dışarısı da Erdoğan’ı, içerideki yandaşların gözüyle görüyor!” izlenimine kapılmak üzere iken yazıdaki, “Erdoğan Türkiye’nin çıkarlarını bir santim ilerletmedi” cümlesi beni şaşırtıyor. Hemen arkasından gelen, “Batı, Erdoğan’ın tek rakibini ancak hapse atarak etkisizleştirebileceğine inanıyor” sözcükleri ve nihayet, “Batı İmamoğlu’nun hapse atılmasına ve Erdoğan’ın bu tutumuna bugüne kadar oldukça sessiz kaldı ama daha nereye kadar?” cümlesi doğrusu gerçeği ortaya koyuyor.

Halbuki yakın geçmişte yine Le Monde’da, arkasından da ABD’nin önde........

© Cumhuriyet