Yarın 14 Mart. 1827’de İstanbul Tıp Mektebi öğrencilerinin şanlı başkaldırısının 198. yıldönümü. Geçen yıl 14 Mart’ta, bu köşede “14 Mart Tıp Bayramı: 197 yıl sonra neredeyiz?” konulu yazımızı paylaştık. Bir koca yıl daha geçti ve sağlık sistemimizde en köklü reform (!) bakan değişikliği oldu. Çocukçu bakanımız gitti, yerine eli neşter tutan cerrah bakanımız oldu. Son bakanın İstanbul Sağlık Müdürlüğü yılları ile örtüşen yenidoğan çetesi faciası vd. her nasılsanedense, yeni bakanı epey zorladı. Aile hekimleri hizmet yönetmeliği ile oynandı ve 30 bine yakın meslektaşımız ciddi biçimde hak yitikleri ile yüz yüze geldi. SUT (Sağlık Uygulama Tebliği) ile belirlenen muayene ücretleri birkaç katına çıkarıldı, yaygın toplumsal tepki yüzünden geri alındı. Geçen yıldan bu yana sağlık sektörümüzde iz bırakan, -gerçekte çoook utandıran- bir olay da, ameliyathane masasında stent pazarlığı yapılan kalp hastasının görüntüsü oldu. Yine maşalar yakıldı ama o maşaları tutan ellere, kollara dokunul(a)madı. Bu iktidarda tersi beklenebilir mi ki?!

Epey zamandır TTB (Türk Tabipleri Birliği) 14 Mart’ı “Tıp Bayramı” olarak kutla(ya)mıyor. Oysa tıp öğrenciliğimizde (1971-77) ve izleyen hekimlik yıllarımızda ne hoş olurdu tıp balolarımız… Bu sevincimiz, “Tıp Bayramımız” elimizden alındı! Özellikle Haziran 2003, milat oldu. AKP’nin Sağlık Bakanı Recep Akdağ, özgün adı “Health Transformation” olan neoliberal küreselci dayatmayı “Sağlıkta Dönüşüm” adıyla başlattı. Söz verilmişti Oval Ofis’te, iktidara gelmeden önce, örn. BOP vd. gibi. Geldik bu günlere. Sistem tıkandı. İnsanlar randevu alamıyor muayene olmak için. Kimi özellikli inceleme ve görüntülemeler........

© Cumhuriyet