Του Θ. Γιαπιτζάκη

Φανταστείτε σε μία ευθεία γραμμή γεγονότα της εκτός τηλεοπτικών συμβάντων Αθήνας το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής. Και θα συναντήσετε το Ηράκλειο της Κρήτης - με το μινωικό όνομά του Κνωσός. Αυτή η νοητή γραμμή, αλλά με τη ζωή να σφύζει μέσα της εκεί που το Παρελθόν γίνεται για λίγο Παρόν, ξεκινούσε την ίδια ακριβώς ώρα από την Πλατεία Κλαυθμώνος που παλαιότερα ήταν ο Κήπος του ανακτόρου του Όθωνα και της Αμαλίας και τώρα γινόταν εκεί το καθιερωμένο Παζάρι των βιβλίων, συνεχιζόταν στον αύλειο χώρο του Πανεπιστημίου που εκείνη τη στιγμή ήταν μεταμορφωμένος σε άλλη εποχή γιατί γυριζόταν ταινία για την τηλεόραση («Η Μεγάλη Χίμαιρα» του Μιχάλη Καραγάτση, ένα έργο για το σκοτεινό ένστικτο της ανθρώπινης ψυχολογίας) με κομπάρσους άνδρες που φορούσαν καπελάκια και γυναίκες που φορούσαν κρινολίνα, με παλιά αυτοκίνητα του πρώτου καιρού αλλά και άμαξες, έφτανε - πίσω από το Πανεπιστήμιο - στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων με το άγαλμα του Κωστή Παλαμά και ακριβώς πίσω από το κτίριο αυτό η ευθεία γραμμή των γεγονότων κατέληγε στην «Κνωσό», στον παλαιότερο, τί λέω; στον πρώτο σύλλογο όλων των Κρητικών στην Αττική.

Το γεγονός εκεί μέσα ήταν η Πίτα των Ηρακλειωτών της Αθήνας - που γύρω της άπαντες θα νιώθανε ίσοι, αφού η πίτα αναμενόταν να είναι ολοστρόγγυλη, χωρίς γωνίες, όπως ήταν των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης που ακόμα και ο βασιλιάς γινόταν ίσος και αποφευγόταν το μίσος.

Όμως αλλού το όνειρο κι αλλού το θαύμα, το θαυμαστικό θέλω να πω, αφού η Πίτα τους ήταν παραλληλόγραμμη! Για να θυμίζει, ακόμα και με τα κομμάτια της, ότι πέρα από οποιονδήποτε θρύλο οι ζωές μας είναι παράλληλες.

Όπως παράλληλες ήταν και οι μακρόχρονες παρουσίες στον πρωτοπόρο αυτόν Σύλλογο των δύο εν ζωή πρώην προέδρων της, του Γιάννη Μαρκόπουλου (πρωτοξαδέλφου του συνονόματού του - πρόσφατα εκλιπόντος - κορυφαίου συνθέτη) και του Μανώλη Παντουβάκη, που τιμήθηκαν με την ευκαιρία της Πίτας από τον νυν πρόεδρο Γιάννη Δοκουμετζίδη, με απόφαση του ΔΣ της «Κνωσού». Δεν είναι τυχαίο ότι και οι δυό τους «κτίσανε» με την παρουσία τους τη συνέχεια του Συλλόγου, αφού ο πρώτος ήταν αρχιτέκτονας και ο δεύτερος πολιτικός μηχανικός. Σε ένα κοινό που υπερτερούσαν φανερά οι γυναίκες, η γλώσσα και των δύο υπερηλίκων ανδρών λύθηκε και θυμήθηκε την πολύχρονη εξουσία που είχανε σ’ αυτόν τον χώρο. Ο ένας τους μάλιστα τελείωσε την αναπόληση επί του πρακτέου που είχε, προτρέποντάς τες να τον θυμούνται με μια μόνο λέξη «Σ’ αγαπώ».

Και μιας που η αναφορά ήτανε σε προέδρους του Παρελθόντος, αξίζει εδώ να αναφέρουμε κάπου εκεί στο 1929, στο ξεκίνημα της «Κνωσού», τον πρώτο πρόεδρό της - που ήταν ο Αριστοτέλης Κόρακας (1858-1946), αντιστράτηγος, αγωνιστής της Κρητικής........

© Cretalive