“Hayat, unutmakla hatırlamanın arasında sıkışıp kalmıştır. Her ikisi de bizim için birer kurtuluş ve tutsaklık kaynağıdır.” Zülfü Livaneli

Değinmek istediğim asıl konu:

Evimde otururken telefona bakmak aklıma düştü. Orayı, burayı, birçok yeri aradım bulamadım. Biraz can sıkıntısı ya da gerilim oldu, Diyebilirim! Ne yapmalıyım ya da nasıl bulmalıyım? Diye kendi kendime düşünürken aniden anımsadığım eylemi uygulamak istedim. Bilgisayarı açtım. Bir yakınım buldum ve onun telefon düğmesini basmaya başladım. Karşıdan ‘alooo’ sesini duyunca durumu anlattım ve telefonundan benim telefon numarayı aramasını söyledim. Öyle oldu ve koltuğun arasına sıkışmış olan telefonum: ‘ben buradayım’ dedi! Buldum ve rahatladım!

Unutmak ile ilgili sözler, yaşamın zorlukları karşısında direncimizi nasıl artırabileceğimizi ve geçmişin yüklerini nasıl daha iyi yönetebileceğimizi de gösterir. Bu sözler, insanların acılarıyla nasıl başa çıktıklarını, hayal kırıklıkları ve başarısızlıklarla nasıl yüzleştiklerini ve sonunda nasıl daha güçlü birer birey haline geldiklerini öğretir. Edebiyat, bu süreçte bize yol gösteren ve unutmanın neden bazen gerekli olduğunu anlatan bir kılavuzdur.

........

© Bodrum Gündem