Kuyruk, İNSAN ile kara, hava ve su hayvanlarında var olan bir organdır. Bu yazımdaki tema, canlıdaki kuyruk değil, kuyruktaki insan. Gereksinimini ya da arzusunu elde etmek için insan, her şeye katlanır. Eğer aynı şeye çok insan yöneliyorsa, ya öncelik için çatışır ya da bir düzen içinde sıralanır.

Eğer elde etmek istenen şey kıt ise, insanın davranışını belirleyen pek çok faktör vardır. O “şeye” doğru yönelme şeffaf, düzgün ve kurallar içinde olursa, ilk gelen ilk alır, son gelen kalırsa alır. Eğer, o “şeye” yöneliş etik olmayan, yasa ve kural dışı, hatta karanlık bir ortamda oluyorsa, elde etmek için kimi her yanlışı ve kötülüğü göze alır. Çoğu kimse ise doğuştan insan gibi davranır, bencilliğine gem vurur, o “şeye” hiç yönelmez. Örneğin, her türlü ihale kuyruğunda, sonuç peşinen biliniyorsa(!) biri-birileri ya pay alır ve kuyrukta kalır, ya da kuyruktan çıkar.

Gelelim, kuyruktaki insana dair, yaşanan üç zaman ve üç yer hikâyesine: İlki, 1979-Ankara-Türkiye; Bülent Ecevit’in genel başkanlığında benim de milletvekili olduğum 1973 seçiminde CHP, yüzde 33 oy aldı. CHP-MSP koalisyon hükümeti 1974’de Kıbrıs Barış Hareketi sırasında, tarihin en büyük ilk petrol krizi ile karşı karşıya kaldı. Aynı yıl ABD, haşhaş ekimine kontrollü izin verdiğimiz için ülkemize karşı ambargo uygulamasını başlattı. Bunlara karşın, 1974 yılında........

© Bizim TV