Her ölüm dayanılmaz bir acıdır. Şayet o ölüm, kalp krizi, trafik kazası, elektrik çarpması, cinayet veya intiharla gelmiş ise insan nefes alamaz hale gelir. İster cemaat yurdunda intihar eden Enes Kaya gibi tertemiz bir genç, ister siyasi kariyerinin ve ömrünün baharında acımasızca öldürülen Sinan Ateş gibi bir isim, ister sahnede kalp krizi geçirerek ölen Volkan Konak gibi bir sanatçı, ister trafik kazasında kaybettiğimiz bir sevdiğimiz olsun... En yakınlarımız, bizi bir anda çaresizlik içinde bırakıp “giderler”...

Yurtdışında seyahatte olmanın kötü tarafı, ülkede yaşananları anbean takip edememek oluyor. Manisa Belediye Başkanı Ferdi Zeyrek’in elim bir kaza sonucunda ağırlaşan durumunu tabii ki duymuştum. Pazar günü CHP Grup Başkanvekili Ali Mahir Başarır telefonda durumun vahametini bana bildirmişti; insan her zaman umutlarını canlı tutuyor ama bir yere kadar... Genç ve iyi “en iyi” insanların erken kaybı, maalesef bu dünyanın acımasız bir kuralı. Bu gerçeklerle yaşamak da geride kalanlar için çok ama çok zor.

Ferdi Zeyrek gibi pırıl pırıl bir ismi, aynen bizi acılara boğan ve İzmir’de elektrik çarpması sonucu kaybettiğimiz iki vatandaşımız gibi en beklenmedik anda toprağa vermek yalnız Manisalıları ve CHP örgütünü değil, bütün Türkiye’yi yasa boğdu. Bu kadar sevilen genç bir başkanın, çalışkan, başarılı, cesur, ödünsüz şekilde temiz ve dürüst bir insanın kaybı milyonları etkiledi.

Önce eşim Sibel söyledi bana Özgür Özel’in cenazedeki gözyaşlarını... “Özgür Özel canı kadar sevdiği, kardeşi gibi beraber büyüdüğü can dostundan ayrılırken hüngür hüngür ağladı. Bir politikacının alıştığımız sessiz dirençli halleriyle değil, geçirdiği büyük travmanın acısını saklamayan saf ve içi parçalanmış bir çocuk gibi veda etti ona... Bugün Özgür........

© Bizim TV