TİP, neylemeli? Semih Gümüş, bir II. TİP üyesi olarak, III. TİP'in[1] özellikle fikrî, ideolojik hattı harekâtı üzerine epeydir kafa yoruyor. Nisan sonlarında, parti içi teorik eğitim üzerine yazdı.[2] Bir sosyalist teorik eğitimin hem zorunluluğunu vurguladı, hem de bu tür "eğitim çalışmalarında" kullanılan alışıldık müfredatını yeniden düşünmeye çağırdı yazısında. Bir de 13 kitaplık bir alternatif okuma listesi önerisinde bulundu.

TİP'in iç işlerine müdahale edemeyiz – fakat okuma listesi hazırlama işine imrendim. Kendi kendime, bir teorik okuma listesi tasarlamaya giriştim. "Eğitim çalışması" demeyelim de... Sosyalist veya daha mütevazı bir adla sol bir okuma faaliyeti için... Tıpkı Semih Gümüş'ün dediği gibi, 'illâ bunlar' demeden, –başka başlıklar da düşünülebilir–, bir çerçeve çizmek, bir düşünme patikası açmak için.

Yeni yıl selâmı niyetine...

***

"İnsan"la, "insanlık"la başlamalı. Gordon Childe: Kendini Yaratan İnsan[3]. Adı üstünde: İnsanın uzun tarihi boyunca nasıl kendini var ettiğini, nasıl durmaksızın dünyayı ve kendini değiştirdiğini anlatır; en yalın, en ilksel haliyle insanlık tarihidir. Eski, bilge bir kitap.

İnsanın "olanakları" ile devam etmeli. Theodor Zeitlin İnsanlığın Mahrem Tarihi ve Hayatın Gizli Hazları[4]. Bu fragmanter kitapların konusunu söylemek zordur. Tanınma, kale alınma, birisi tarafından dinlenme gibi sade ve asal insan ihtiyaçlarını anlatırlar. Sıradan insanların özlemlerini ve kuvvetlerini anlatırlar. Farklı, ‘aşağıdan yukarıya’ ve sıcak bir kozmopolitlik, evrensellik duygusu verirler… Özgürlüğü, geliştirecek bir beceri olarak düşünmenin hikmetini gösterirler. “Nerelisin? yerine “Nereye gidiyorsun?” sorusuyla, milliyetçi olmayan bir yurt fikrine açılırlar. Gerçekten inşirah ve umut aşılarlar – ve umudun kapısını kapatmaya çalışan 'güçlere' karşı temiz bir reddiye ruhu aşılarlar.

Rutger Bregman: Çoğu İnsan İyidir – Yeni Bir İnsanlık Tarihi[5]. Saftirik bir iyimserlik şarkısı söylediği sanılmasın. “Yaptığını yapmak istediği için yapan insandan daha güçlü bir şey yok,” diyen yazar; "insan insanın kurdudur" 'felsefesine' karşı, insanların birlikte iyi olma kabiliyetlerinin izini sürer. İnsanların gündelik sıradan ihtiyaçlarını görür, birbirleriyle ilgilenirken icra ettikleri “günlük komünizmin” kuvvetine dikkat çeker. Bu 'felsefeyi,' Richard Sennett'in Beraber'iyle[6] pekiştirmek iyi olur. Arif sosyolog, yarışmacı, rekabetçi, bencil kapitalist “iş kültürü” karşısında, işbirliğinin,........

© Birikim