“Aşk sahip olmadığımız şeyi vermektir.”

Lacan

Her filmin bir cümlesi var belki de diyordum, filmin en nihayetinde o tek cümleye indirgenebilir oluşunu kast ederek. Ya da söz konusu o cümlede dile gelen hakikati daha derinlemesine, daha eksiksiz anlamamıza vesile oluyor belki de filmler. Film boyunca, çeşitli renklere bürünerek, çeşitli biçimlerde dile gelerek, parçalarına ayrılıp tekrar birleşerek, olası tüm bağlantılarını ve açılımlarını cömertçe sergileyerek, sesini alçaltıp yükselterek, geri çekilerek ve öne çıkarak, zayıflayarak ve güçlenerek aynı cümle tekrar edip duruyordur. Bir çiçek dürbünü misali, aynı ifadenin olası tüm varyasyonlarıyla farklı dillerin farklı lehçelerinde tekrarlanıp durması ve hiç ıskalamadan her birine nüfuz edebiliyor oluşumuzdan kaynaklanan mutluluk ve tatmin hissi. Filmlerin armağan ettiği şey bu işte.

İyi film, iyi edebiyat etkisi diye bir şey var. İnceliği, saflığı zamanla daha da koyulaşan, olgunlaşan, yeni bağlantılar ve çağrışımlar yaratan güçlü bir etki bu: İnsanın içinin şükran duygularıyla dolması, genişlemesi. Tarif edilmesi imkansız bir........

© Birikim