2013’teki birinci Çözüm Süreci’nden sonra muhtemelen Erdoğan’ın talimatıyla Devlet Bahçeli tarafından devreye sokulan ikinci “Çözüm Süreci”, özellikle muhalifler arasında bir kafa karışıklığına yol açmış gibi görünüyor. Öyle ki bir taraftan kayyım atamaları, tutuklamalar, yıldırma operasyonları, bizzat en yetkili ağızdan tehditler ve şantajlar devam ederken, öte taraftan Kürt sorununda gerçek bir çözüm mümkün olabilir mi sorusu sıklıkla soruluyor. Son haftalarda Kürt hareketinin Öcalan ve Demirtaş başta olmak üzere Erdoğan ve Bahçeli’ye iyi dileklerini bildirmiş olması da aynı şaşkınlık duygusuyla garipsenen gelişmeler.

Bu şaşkınlık duygusunun gerisinde Türkiye’deki anayasal-parlamenter rejimin son 8-10 yıldır tarihe karışmış olduğunu kabullenememekten ileri gelen bir unutkanlık yatıyor olabilir. Yeni rejimde Çözüm Süreci’nin böyle yürütülmesi sanıldığı gibi “çelişkilerle dolu” değil, aksine rejim ve Kürt hareketi yeni koşullarda kendi hedefleriyle gayet tutarlı bir çizgi izliyorlar.

Türkiye’yi yıllardır -DEP’ten beri kurulan- sayısız siyasi partiyle, sandıkla, parlamenter temsille demokratikleştirme mücadelesi veren Kürt siyasî hareketi 2023 seçimlerinden sonra Kürt sorununu Türkiye toplumunu demokratikleştirme mücadelesi vererek çözmenin mümkün olmadığı kanısına varmış gibi görünüyor. Kuşkusuz böyle bir kanı ulu orta ilan edilemez; ancak bir politik refleks olarak kendi........

© Birikim