Londra’da Thames Nehri’nin güneyindeki yoksul bir semt olan Bermondsey’nin çok eski bir futbol takımı vardır. Ta 1885’de kurulmuş ve şu sıralar alt liglerden birinde oynayan Millwall F.C. isimli bu kulübün ünü, özellikle 1970’li yıllardan beri “Holiganizmin” ansiklopedik karşılığı sayılabilecek bir taraftar kitlesine sahip olmasıdır. Doğal olarak pek çok ırkçı ve faşist unsur için de münbit bir ortam oluşturan bu taraftar kitlesinin meşhur bir şarkı/sloganı vardır:

“No One Likes Us. No One Likes Us. We Don’t Care. We are Millwall.”

Türkçesi (mealen), “Kimse Bizi Sevmez. Ama Umurumuzda Bile Değil. Biz Böyleyiz. Yerseniz…”

Ben de Güney Londra’da yaşadım hep. Millwall maçlarının olduğu gün, bırakın o stadın önünden ya da semtten geçmeyi, otobüsüne trenine bile binmeye çekinirdim, o kentte yaşayan bir göçmen emekçi olarak “sakata gelme” korkusuyla.

Futbol tribünlerinde ya da stadyum önlerinde holiganların, sokakta, trafikte, sosyal hayatta magandaların, siyasi arenada da faşistlerin dünyaya bakışları tam da budur. Kısıtlı kapasitede düşünme gücü olan beyinleri aynen şöyle çalışır.

“Kendimizi kimseye sevdirmek zorunda değiliz ki. Bilek gücü bizde, silah bizim elimizde. İstediğimizi yapar, istediğimiz gibi davranırız. Gerekirse istediğimizin kafasını ezeriz. Kimse bize dokunmaya cesaret edemez. Dokunanı da yakarız. Yerseniz. Yemezseniz de gargara yapın oğlum!..”

Ben buna Millwallizm diyorum.

Böyle bir ideoloji bu.

Faşist rejimler, ülkelerinde de dünyada da kimseyle iyi geçinmek zorunda hissetmezler........

© Birgün