Haziran İsyanı ya da Gezi, adına ne derseniz deyin bir duygu etrafında milyonların buluşmasından başka bir şey değildi. Ülkeyi siyasal İslamcı bir kalıba sokmak isteyen, bunu da tek bir adamın etrafında inşa etmeye kararlı bir anlayışa karşı milyonların itirazıydı. Saltanata geri dönmemek için cumhuriyetçilerin barikatıydı.

Ne garip tesadüf ki ilk haziran isyanı Anadolu topraklarının çok uzağında ama yine monarşiye karşı cumhuriyetçilerin kalkışmasına isim olmuştur. Paris’te 1832 Haziran’ında iki gün (5-6 Haziran) tarihin yönünü bir kez daha değiştirmişti. AKP iktidarının 11’inci yılında, 31 Mayıs 2013 tarihinde Gezi Parkı’nın Topçu Kışlası adıyla AVM’ye dönüştürülme girişimiyle başlamıştı her şey. Sonra ülke geneline yayıldı. Yok sayılan gençler, kadınlar çıktı önce. Sonra işçiler, köylüler, emekliler destek verdi. Ülkenin 80 iline aynı anda bahar geldi.

İktidar ve yandaşları tarafından “illegal hareket, darbe girişimi” gibi sıfatlarla anılmaya çalışılan Gezi direnişi, sonuçları on yıllar sonrasını dahi etkileyecek büyük bir öğretidir de aynı zamanda. Bu gerçeği Gezi’de sokağa çıkanlar, onun parçası olanlardan çok iktidar fark etmiş gibi. O yüzden ne ağzından düşürüyor ne hesaplaşması bitiyor. Gezi ile yatıp Gezi ile kalkıyorlar. Çünkü:

•Gezi, tüm Ortadoğu’da ABD destekli siyasal İslamcı bir düzen........

© Birgün