AKP-MHP iktidarı tarihinin en zayıf döneminde. Ülkenin en az dörtte üçü yaşadığı hayattan memnun değil. Her sabah uyandığında olan bitene isyan edip ilk iş iktidarın kulaklarını çınlatan milyonlarca insan var. Erdoğan ve Bahçeli, devasa medya yapılanması, yargısı, Meclis'i, askeri, polisine rağmen halkın bu duygu durumunu değiştirmeyi başaramadı. Ülkenin en net gerçeği en kaba hesapla ülkenin yüzde 60-65'i iktidarı karşısında durmaya devem ediyor olması. İkinci netlik ise bu insanların kendilerini ifade edecek siyasal bir yataktan yoksun olmaları. İktidara karşı ama muhalefetin de yanında değil.

Tel tel dökülen iktidar iki hamleyle siyasetin tepesinde durumu şimdilik kendi lehine çevirmiş gözüküyor. İlk hamle Bahçeli'den Öcalan çıkışıyla geldi. Suriye'de yaşanan gelişmenin ardından “Öcalan açılımı” Kürt siyasetinde beklentiye yol açtı. Aynı anda bir an önce muhalefet blokundan kopması için DEM üzerinde baskıyı yoğunlaştırdı. İktidar Öcalan'a tüm ülkeyi ve Ortadoğu'yu kapsayacak uzlaşı arayışındayken yerel seçimde “Kent uzlaşısı” ile ilçe belediye meclisine seçilenlere operasyon düzenledi.

İkinci hamlenin muhatabı CHP oldu. Orada çift önlü bir operasyon var. Bir ayandan yargı eliyle sürekli partiyi savunmada bırakırken diğer yandan da parti içi çelişkileri sürekli gündemde tutacak manevralara ilerliyor.

Bu iki proje de gösteriyor ki iktidar masaya eli açık oturdu. Ne yapacağı belli. Suriye üzerinden Kürtlerle belli bir uzlaşı arayacak ve bunu iç siyasete tahvil etmeye çalışırken aynı anda da muhalefet güçlerine baskı artarak devam edecek. Sürecin belirleyicisi ise iktidarın yol haritasına karşı muhalefetin........

© Birgün