11 Temmuz’da toplumsal-siyasal tarihimiz açısından önemli olay yaşandı. Bir süre önce kurumsal kimliğini lağveden PKK, ikinci bir adım atarak Süleymaniye’de simgesel bir etkinlikle silahlarını yaktı. Yıllardır dilimizde tüy bitti. Nice bildiri, nice kitap… Kürt sorununun varlığını İnkâr etmenin ülkemizde ve bölgede kalıcı barışın sağlanmasının önündeki en büyük engel olduğunu söyleyenler şeytanlaştırıldı, yargılandı, işinden atıldı… Peki, ne olacak şimdi? Devletin, PKK’nin, üç siyasi partinin ve uluslararası güçlerin bu uzlaşması toplumun diğer kesimlerini nasıl etkileyecek? Barış istedikleri için yargılanan, Üniversite’den dışlanan akademisyenlerin hakları teslim edilecek mi? Kürt sorununu ısrarla gündeme taşıdıkları için zindana atılan Selahattin Demirtaş, Figen Yüksekdağ, HDP’li belediye başkanları, medya mensupları serbest bırakılacak mı? Kayyım uygulamaları sona erecek mi?

Yarın, 14 Temmuz Fransız Devriminin yıldönümü. “Özgürlük-Eşitlik-Kardeşlik” şiarını anımsamakta yarar var. Atılan adımın önemli bir şans olduğunun bilincindeyiz. Ama bu iyi niyetin iktidar partisine oy derlemek için kullanılıp, palyatif önlemlerle seçimlere kadar zaman kazanma yoluna gidileceğinden endişe edenlere, demokratikleşmeden bağımsız bir barış sürecine kuşkuyla yaklaşanlara hak vermemek elde değil. Kent uzlaşısı ile Kürtlere belediye meclislerinde yer veren CHP’li belediye başkanlarına uygulanan zulüm ile ‘Kürt Barışı’ söylemi nasıl bağdaştırılabilir? Kamuoyu bu ani ‘aşk’a nasıl ikna edilecek? Kuşaklar boyu kitlelerin bilincine işlenen ‘Türklük Sözleşmesi’nin sorgulanması gerekmeyecek mi?

‘Türklük Sözleşmesi’ kavramı ile henüz tanışmamış olanlar için, 2017 yılında Olağanüstü Hal KHK’sıyla mesleğinden ihraç edilen, lisansını iktisat, yüksek lisansını siyaset bilimi, doktorasını sosyoloji alanında yapan Barış Ünlü’nün “Türklük Sözleşmesi-Oluşumu, İşleyişi ve Krizi” adlı kitabını salık vermek isterim (Dipnot Yayınları, 15.........

© Birgün