Tıp fakültesi, dile kolay altı sene, başlarda hiç bitmeyecekmiş gibi gelir. Sonra yıllar akıp geçer. İlk kez beyaz önlük giymenin heyecanı, Almanca “dolaşma” kelimesinden gelen stajlar, hele artık kendini iyiden iyiye doktor gibi hissettiren intörn doktorluk, bir de bakarsınız fakültenin sonuna gelmişsinizdir. Son sınavlara hazırlanmanın telaşı mezuniyete yetişmenin heyecanıyla karışır.

Ve nihayet o büyük gün, mezuniyet töreni gelir. Yıllardır çocuklarının doktor olduğunu görmek için bekleyen aileler salondaki yerlerini erkenden almışlardır. Protokol konuşmalarının ardından “Hekimlik mesleğinin bir üyesi olarak yaşamımı insanlığın hizmetine adayacağıma” sözleriyle başlayan Hipokrat Yemini hep bir ağızdan okunur.

∗∗∗

Sonra üzerinde ölümsüzlüğün ve tıbbın simgesi yılanlı motifin işli olduğu cübbeler giymiş mezunlar sahneye gelir, diplomalarını hocalarının elinden alır, fotoğraflar çektirilir.

Sonraki yıllarda ihtisaslar da yapılsa, yan dal uzmanlık belgeleri, çeşit çeşit sertifikalar da alınsa tıp fakültesinden aldığı diploma bir doktorun hayattaki en büyük gurur kaynağıdır.

İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu Resmi Gazetede 30 Haziran 2012’de yayımlanmıştı. Aradan on iki yıl geçti. Kanunundan sonra işçi sağlığında neler değişti, iş cinayetleri neden hala tüm hızıyla devam ediyor, neden hala hemen her gün “İnşaattan düşüp öldü” haberlerinin sonu gelmiyor, yıllardır tartışılıyor. Tartışılmaya da........

© Birgün