Her ülke, spor politikalarını kendi sosyoekonomik ve sosyokültürel yapısına göre belirlemeye çalışır. Mevcut politikalarının dışına çıkarak farklılık yaratamaya çalışmak ancak sporu ve futbolu araç hale getirerek-başka bir amaç için kullanılması neticesinde oluşur. Ki, genelde bu oluşum belirli bir sömürü mekanizmasının geçerli olduğu-alt kültür başlıklarını kullanan anti demokratik ülkelerde görülür.

Futbolu amaç haline getiren ülkelerdeki yapısal kurgu; bir üretim mekanizması üzerinden sonuç almayı hedefler. Dünya Kupasını 5 kez kazanan Brezilya, 3 kez kazanan Arjantin, 2 kez kazanan Fransa ile 3 kez final oynayan Hollanda’nın kendi liglerini asistan lig olarak kullanıp-dışarıya oyuncu satarak ciddi bir katma değer yaratmaya çalışmaları; bir üretim işletme modeli üzerinden futbolu ne için amaç edindiklerini net olarak ortaya koymaktadırlar. Kurdukları ekonomik ve sportif yapının performans karşılığının bütüncül olarak bir artı değer yaratması, istikrar ve sürdürebilir başarının sonucunda oluşmaktadır. Madem futbolu bir endüstri olarak kabul ediyoruz, o zaman koşulların oluşumunu sağlayacak politikaları ülke politikalarının yanında evrensel politikalara da karşılık gelecek şekilde dizayn edilmesi kaçınılmazdır.

Bugün dışsal etkileriyle birlikte futbol Yıllık 225 Milyar dolar gelir yaratıyor. Sadece Futbol Kulüplerinin tüm Dünya’da yarattığı gelir 24 milyar dolara ulaşıyor. Bu gelirin 2/3’ü Kara Avrupa’sında yaratılıyor. Avrupa Futbol piyasasının büyüklüğü ise 22 milyar dolar (15,6 milyar Euro) civarında. Ülkemizde ise futbol pastasının büyüklüğü 820 milyon dolara (585 milyon........

© Birgün