Geçen gün Türkiye için bir dönemin, bir neslin sesini kaybettik. Belki bilmezsiniz, belki daha önce duydunuz, belki de farkındasınız, Replikas grubunun değerli müzisyeni Gökçe Akçelik aramızdan genç bir yaşta ayrılmak zorunda kaldı. Ölümün zamansızlığı ve erkenliği yaşa, zamana ve mekana bakmıyor. Ölümün olduğu yerde her şey anlamsızlaşıyor, bir anlığına, sonra da çok uzun bir süreliğine donuyor… Üzülmekten ve memlekete sıkılmaktan çok daha kötü bir şey bu. Keşke her şey birden bitse, her şey yok olsa da bu acıya katlanmasak diyorsunuz ama acılar ancak sahiplenerek azalıyor. Hayatın anlamı ölümün olması, arada geçen şeyler ise sizin o kısa ve anlık yaşamınıza katabileceğiniz güzellikler. Başka bir şey de yok. Bir bakteriden, tavşana benzeyen bir buluttan ya da çok uzaktan geldikten sonra kıyıya vuran dalgalardan başka bir şey değiliz. Çok da anlamlandırmanın anlamı yok. Kendinizi tatmin için “öbür tarafa” da inanabilirsiniz tabii ama bu da sizi motive etmiyorsa yapacak bir şey yok. Organik hayatını tamamladıktan sonra öbür taraftan haber eden, arayan, mektup atan, çaldırıp kapatan da pek gözlemlenemedi henüz. Bari birileri el sallasa…

1990’lı yılların ortalarında, henüz üniversitelerinde okuyan bir takım İstanbullu gençler olarak, ortaokuldan ve liseden gelen alışkanlıklarımızla, hobilerimizle biz de müzik yapmaya, yazı yazmaya, bir yerlerde çalışmaya başlamıştık. O yıllarda da her........

© Birgün