Uluslararası konjonktür Erdoğan yönetiminin lehine bir tablo mu çiziyor?

Gemi azıya alan tek adam rejiminin toplumsal muhalefeti boğmaya çalışması, siyasi rakiplerini birer birer ekarte etmesi, göstere göstere gerçekleştirilen İmamoğlu operasyonu bu soruyu beraberinde getirdi.

Emperyalizme göbekten bağımlı siyasal İslamcı rejim, küresel güç merkezlerinin açık desteğini arkasına alırken jeopolitik rekabetin tırmandığı, yeni paylaşım savaşlarının nüksettiği mevcut jeopolitik iklimin rejimin dümenine su taşıdığı yadsınamaz.

Zeynep Gürcanlı da Ekonomim’de yazdı, “İmamoğlu operasyonu öncesinde uluslararası konjonktür Erdoğan yönetiminin “çok lehine” bir tablo çiziyordu: “Suriye’de Esad’ın devrilmesi, Öcalan üzerinden başlatılan süreç, ABD ile arası açılan Avrupa’nın ortak savunma için Türkiye’ye ihtiyaç duyması vs...”

Tek adam rejimi, Ortadoğu’da “Amerikan barışı”na teslim olarak kendisine ABD ve emperyalistler nezdinde yeni krediler açtı. Batı’ya kırılan dümen, İsrail’e ses çıkarılmaması, Ukrayna’ya sağlanan destek, NATO’cu heves Batı tarafından “satın alındı.” Rejim Batı ile arayı düzeltmeye çalışırken diğer taraftan da Rusya ile de iş tutarak, Çin’le işleri ilerleterek kredisini çeşitlendirdi.

ABD/Batı emperyalizmi, AB, Körfez Arap monarşileri -kimi zamanlardaki küçük pürüzlere rağmen- Erdoğan yönetimi ile uyum içerisinde. Ülkenin sahip olduğu güç, kapasite ve imkânları uluslararası aktörlere pazarlamakta pek bir mahir olan Erdoğan, karşılığında ise içeride opsiyon sağlıyor.

Daha önce bu sütunlarda dikkat çekilmişti, Erdoğan yönetimi ikili bir strateji izliyor:

Emperyalist merkezler arasındaki hesaplaşma, şiddetlenen hegemonya........

© Birgün