Anayasal ve siyasal kazanımlara karşı sistematik savaş cephesi sürekli genişliyor.

Vicdan, dini inanç ve kanaat hürriyetini güvenceleyen madde 24, bu özgürlüğün sert çekirdeği olarak mutlak koruma alanı ile birlikte mutlak yasağı da öngörür:

“Kimse, Devletin sosyal, ekonomik, siyasi veya hukuki temel düzenini kısmen de olsa, din kurallarına dayandırma veya siyasi veya kişisel çıkar yahut nüfuz sağlama amacıyla her ne suretle olursa olsun, dini veya din duygularını yahut dince kutsal sayılan şeyleri istismar edemez ve kötüye kullanamaz.” (md.24/son).

Dünyevi metin olarak Anayasa’nın doğası ile özdeşleşen bu kural, laikliğin olumsuz tanımıdır: Dinsel inançlar değil, toplumsal gereksinimler hukukun kaynağını oluşturur.

Aşağıdaki kısa alıntılar, bu kuralın sistematik bir biçimde ve sürekli olarak ihlal göstergeleri. İhlal, aslında değişmez nitelik taşıyan madde 2 için de geçerli.

“Son 2 asırdır çok ince ve sinsi bir kuşatmayla karşı karşıyayız. Bu milletin iman kalesinde gedik açmak için pervasızca saldırıyorlar. Bir dönem camilerimizi ahıra çevirerek yaptılar, bir dönem Kuran-ı Kerim’lerimizi toplatarak yaptılar, bir dönem alimlerimizi cezaevine atarak yaptılar, bir dönem imam hatip okullarının kapısına zincir vurarak, bir........

© Birgün