Çağımızın en yaygın, en güçlü, en korkulan, en sevilen kavramı herhalde devlettir. Onun uğruna cephelere gidilir, ölünür, onun için bayrağa sarılınır, onun içindir tüm cinayetler ve sevaplar. “Devletin birliği ve bölünmez bütünlüğü” suçu, ceza yasalarında en ağır maddedir.

Şu ülkenin –binlerce evladını hapishanelere, darağaçlarına ve dağlara vermiş- sosyalist kuşakları bile “Bağımsız Türkiye” diyerek yola çıkmıştı -Ona sonraları bir de Kürdistan eklendi-. Şu son yıllarda –anti-emperyalizm unutulunca ve alttan alta- bu sloganlar da epey değişti.

Devlet denince hemen akla bir topluluk gelir. Devletin o topluluğun temsilcisi olduğu kabul edilir. Toprak, egemenlik, bayrak, ordu, yargı, eğitim ve kamu kurumları, vergi toplama, hapishaneler ve zor aygıtları, devletin ayrılmaz parçalarıdır.

O ihtişamlı, büyük, ezeli ve ebedi devlet şu kocaman dünyada küçük bir toprak parçasının hâkimidir. Ve genelde sınırlarındaki komşularıyla hep kavga halindedir. Devlet kadar sınırlar da kutsaldır. -AKP devletine pek uymasa da- aslında sınırdan girmek, çıkmak kadar zordur.

Kent devletlerinden imparatorluklara, ulus devletlerden sömürge devletçiklerine, insanların sınıflara bölündüğü tüm toplumlar, devletler kurdular. Devlet ortak bir anlaşmayı, sözleşmeyi, uyumu değil, çatışma ve uzlaşmazlığı temsil eder.

∗∗∗

Bu geçen 20. yüzyıl, “ulus........

© Birgün