1917 Ekim Devrimi’nden sonra, Mart 1919’da bir “dünya komünist partisi” kurulmuştu. Bu Komünist Enternasyonal’di (Komintern). Başında Grigori Zinovyev adlı bir adam vardı. Komintern’i kuranlar “dünya devrimi” istiyorlardı. Artık dünyada, beyaz-siyah, Hıristiyan-Müslüman, Avrupalı-Asyalı değil, yalnızca sömürenler-sömürülenler vardı. Komintern’in mücadelesi, “emekçiler için cennet” içindi.

Dünya Komünist Partisi, sadece iki yıl içinde Meksika’dan Hindistan’a, İsveç’ten Güney Afrika’ya gezegenin dört köşesinden kırk sekiz partiyi çatısı altında topladı. Çok değil sadece çeyrek yüzyıl sonra Çin, sonra Küba, Vietnam, Portekiz, Macaristan partileri kendi ülkelerinde devrim yaptılar.

∗∗∗

Yusuf İbrahim Yazbek, dünyada olup bitenlerden heyecanlanan, bu heyecanı yazılara ve şiire döken bir Lübnanlıydı. Osmanlı hakimiyetinden Fransız hakimiyetine geçen ülkesinin kaderine ağlıyor, inliyor, isyan ediyordu. Yusuf, Rusya ve Komintern’i gün gün takip ediyordu. Yazdığı makalelerinin altına bazen mesela, “Üçüncü Enternasyonal’in altıncı yılında kızıl viranemde yazılmıştır” notu düşüyordu.

19 Ekim 1924’te yazdığı makale, Fransızların Nobel Edebiyat Ödülü sahibi France’a adanmıştı. Rus devriminin ateşli bir hayranı olan Anatole France ölmüş, Yazbek makalesini, “özgürlük gitarı sustu, ezilenler gözyaşı içinde” diyerek bitirmişti.

4........

© Birgün