Bu sabah güz güneşinin odaya doluşan ışıklarıyla uyandım. Dışarda Usta’nın şiirindeki ‘delikanlı bir bahar’ yoktu. Dünya birazdan içeri dolacak, bir daha da çıkmak bilmeyecekti. Aziz Nesin’in anılarında ‘dünyaya gözlerimi yangınla açtım’ dediği geldi aklıma. O yangından kurtulmak, nefes alabilmek için içeri dolan dünyadan sokağa kaçtım. Işık gözlerimi aldı. Bir kez daha Usta’yı anarak, “Yaşamak güzel şey be kardeşim!” dedim, heterodoks bir kahkaha patlattım!

Duyuldu duyulmadı, ama kahkahanın neşesiyle ışıdım, aydınlandım, umutlandım, bir zaman kahkahanın yansısı gelir diye bekledim, fakat kimse hayat dükkanını açmamış mıydı ne, bir ses, bir gülüş gelmeyince aleme bir kahkaha daha yollayarak işime daldım.

Psikeart Dergisi Kasım-Aralık 2025 tarihli 102. Sayısında ‘Ahlak’ı ağırlıyor. Malum artık ağır konuklarımız var, ağırlıkları kıymetlerince elbette. Gelişlerini dört gözle beklediğimiz, yollarına gül, özlem döktüğümüz, ‘ya bir daha gelmezlerse!’ kahrıyla üzüm üzüm üzüldüğümüz, geldiklerinde de ne yapacağımızı bilemediğimiz için şaşkınlıktan dört döndüğümüz konuklar...

Ruh çağırma seanslarındaki insanlar gibiyiz, sabırla, tevekkülle bekliyoruz. Sesimizi de çıkarmıyoruz ki gelince çekinip kaçmasınlar! Sırayla gitsek bir alfabeyi dolduracak hatta taşacak kadar çok beklediğimiz konuk var: Adalet, Barış,........

© Birgün