Nerdeyse umutsuzluğun dibini bulduğumuz yerde ve zamanda bile bir ışığın yanacağı, bir kıvılcımın parlayacağı, umudun güneş gibi doğacağı görülmüştür.

Nâzım Hikmet’in, hem sağlığı hem memleketin vaziyeti iyi olmadığı zamanlarda, en karanlık günlerde bile “iyimserim dostlar akarsu gibi” diyen kafası kızıl, gönlü mavi şairin, Kuvayı Milliye Destanı’nda “Dağlarda tek tek ateşler yanıyordu” demesine benzer, kasabalarda, kentlerde yıldızların sevinçle gökten yere indikleri görülmüştür.

Yorgun demokratların, devrimden emeklilerin, eski solcuların, kaçak yolcuların, “yerin kulağı var” korkusuyla suspus muhaliflerin, değil sokağa gölgesine çıkmaya korkanların, “bu milletten bi halt olmaz” kibirzadelerinin, en çok da gençlere “dayılanan” her türden “dayı”nın miskinliğine, karamsarlığına, kötücüllüğüne karşın, gençlerin coşkusu görülmüştür.

Yurt sevgisinin, ülkenin bugünü kadar geleceğini de düşünmenin, Cumhuriyetin özellikle laiklik ve kadın-erkek eşitliği konusundaki kazanımlarının, iktidar 25 yıldır ne kadar baskı uygularsa uygulasın, insanın özgürlüğü demek olduğu ve bunları savunmanın, korumanın herkesin, öncelikle de gençliğin görev tanımı içinde sayıldığı bir kez daha görülmüştür.

........

© Birgün