Doğduğum ocak ayı benim için, sevdiklerimi, aydınlarımızı kaybettiğim elem dolu bir ay oldu… Her yeni yıla başladığımızda Uğur Mumcu, Muammer Aksoy, Hrant Dink, Gaffar Okan ve Metin Göktepe gibi yitirdiğimiz güzel insanları anarım… Onları kalleşçe öldürenlerin aslında, Türkiye’ye ve insanlığa ihanet eden vahşiler olduğunu yüksek sesle dile getirir, yaşananların üzüntüsünü yaşarım…

∗∗∗

Şimdi de “Şubat ayı” için aynı duyguları hissediyorum… 2 yıl önce,6 Şubat’ı 7 Şubat’a bağlayan gece, Türkiye tarihinin en büyük ve en ölümcül felaketini yaşamıştık!

Kahramanmaraş merkezli 11 ilimizi vuran ve ağır hasarlar bırakan deprem felaketinde, 53 bin Yurttaşımızı kaybettik. Acıları ve anıları hala içimizde yaşıyor… Aralarında Atatürk’ün ülkemize miras bıraktığı Hatay’ın da bulunduğu ve hatta en büyük zararı gören il olduğu gerçeği, ayrı bir üzüntü kaynağı oldu…13 milyon kişinin yaşamını doğrudan etkileyen bu felaketin üzerinden 2 yıl geçmesine rağmen, yaşanan felaketin AKP iktidarınca yeterince ciddiye alınmadığını görmekse başlı başına bir vahşeti!

İnsan hayatına değer vermeyen bir iktidarın varlığı, bir kez daha kendini göstermişti. Devlet, “Körfez depremi” felaketi için yurttaşlardan para toplamıştı ama hiçbir hazırlık yapmamıştı… Bu nedenle, “Şubat 2023 depreminde” felaketin yıktığı kentlere ancak üç gün sonra gidebilmişti! O üç günde insanlar, enkaz altında ezilerek ya da susuzluktan ve soğukta donarak ölmüştü… Aradan 2 yıl geçti. Hala binlerce kişi çadır ve konteyner barakalarında yaşıyor… Evler ve okullar yapılmadı, yaralar sarılmadı… Hatta “insanlara ev yapıyoruz, okulunuz olacak, kira yardımı yapılacak, iş kurulacak” diye boş vaatlerle, yeni acılara, tepkilere, hatta ölümlere neden olundu…........

© Birgün