Eskiden çocuklarımıza; “dürüst ol, yalan söyleme, kimseye iftira etme, kul hakkı yeme” derdik.

“İyi ve namuslu insan” olmayı öğretirdik…

“Büyüklere saygı, küçüklere sevgi” göstermesini isterdik…

Ve “eline, nefsine sahip çıkmasını” beklerdik…

Onlardan tek isteğimizin; “devletine sahip çıkan, eğitimli, çalışkan, alın teriyle kazanılmış helal parayla yaşayan, aile ismine leke sürdürmeyen ve ülkemize yararlı bir yurttaş olarak yaşaması gerektiğini” söylerdik…

“Laik, demokrasiden, sosyal hukuk devletinden, adil paylaşımdan yana, özgür ve örgütlü, dayanışmayı önceleyen, beraberce barış içinde yaşayan bir ülke hedefinden ayrılmamalarının insan olmanın gereği olduğunu” anlatırdık…

∗∗∗

Ya şimdi siyasal İslamcıların yönetiminde ne yapılıyor?

“Devlet malı deniz yemeyen domuz,” “gözünü aç, köşeyi dön,” “Okuma, cahil kal ki bize biat et!” deniliyor…

“Kaderine razı olanların, cennette hurilere kavuşacağı” anlatılıyor…

“Kadının erkekten zayıf olduğunu, okumayarak, çalışmayarak ve toplum içine çıkmayarak iffetini koruması gerektiği” buyuruluyor…

Bırakın özgürce düşünmesini, yemesine, içmesine, giyinmesine, kiminle ve kaç yaşında evlenebileceğine hatta nasıl doğum yapacağına” bile karışılıyor…

∗∗∗

Öyle bir hale geldik ki “ne nizam ne hak ne ahlak ne de dürüstlük” kaldı…

Her türlü kirlilik hava da uçuşuyor…

Yalan, riya, aldatmaca ve iftiranın haddi hesabı yok…

İnsana saygı, ülkeye aidiyet anlayışı yok oldu.

Devletin kaynakları yağmalanıyor hatta yurttaşların mal varlıklarına “cihattayız” anlayışıyla el konuluyor…

Hukuk düzeni ve adalet yok edilince, yaşam güvencesi de........

© Birgün