Kartalkaya yangınında en az 36 çocuk yaşamını kaybetti. Aladağ’da köy okulları kapatıldığı, en yakın ilçede gidecekleri kamu yurdu da bırakılmadığı için yoksulluktan kaynaklı tarikat yurduna mecbur bırakılan 11 çocuk çıkan yangında yaşamını kaybetti. Çorlu tren “kazasında” 7 çocuk yaşamını kaybetti. 2024 yılında iş cinayetlerinde en az 71 çocuk çalıştırılırken yaşamını yitirdi. Maraş merkezli depremde kaybettiğimiz çocukların sayısı, kayıp çocukların sayısı ise bir bilinmezlik. Yalnızca e-devlet kayıtları üzerinden kaybettiğimiz çocukların sayısına ulaşmak mümkün iken bu sayı kamu yöneticileri ve Milli Eğitim Bakanlığı (MEB) tarafından açıklanmadı.

MEB, Kartalkaya yangınında hayatını kaybeden çocuklara ilişkin bir açıklama yapmadı. Yaşamını kaybeden çocuklar ara tatil döneminde, okul çağındaydı. Sadece Bolu’da dört okulda çocuklar sıra arkadaşlarını, ülkenin pek çok yerinde ise arkadaşlarını kaybetti ve yaşanılan her ana tanıklık etti. Çocuklar yoksulluğun artışıyla, eğitimde yaşadıkları eşitsizliğin daha ötesine geçen yaşam kaygısı ile baş başa bırakılmış durumda. Daha yaşamlarının başında iken yangında, depremde, yolculuk sırasında, iş cinayetlerinde yaşamlarını kaybedecekleri gerçeği ile büyümek zorunda bırakılıyor.

MEB’in ve tüm sorumluların kaybettiğimiz çocuklara ilişkin bir açıklama yapmaması, yitirdiğimiz çocukların sayısını açıklamaması politik bir tercih. Gerçek, şeffaf bilgi paylaşılmadığı sürece kaybettiğimiz her çocuk, her yaşam görünmez kılınıyor. Çocukların yaşam haklarına, eğitim haklarına ilişkin alınması gereken kamusal önlemler gündem dahi olmuyor.

***

Beş gün önce Bursa’da CNC kalıp atölyesinde........

© Birgün