Depremin üzerinden iki yıl geçti. Dile kolay. İki yıldan sonra Antakya sokaklarında değişen tek şey depremin yıldönümü için hazırlanan birkaç yolun asfaltlanması ve şehrin tamamen bir şantiye alanına dönüşmesi. Depremin ilk günlerinden bugüne yürütülmeye çalışılan algı kampanyası sürüyor. Gerçek gazetecilikten uzak haber yapanlar, asfaltlanmış yolları sayfalarında, ekranlarında gösterecek ve “deprem bölgesi normalleşti” diyecek.

Sabah daha gün ışımadan okullarına ulaşmak için yürüyen, otostop çeken çocuklar sokaklarda.

Deprem bölgesinde eğitim geçen iki yıla rağmen gerçek anlamda başlamadı. Yeterli derslik, okul, öğretmen yok. İkili eğitim deprem bölgesinin rutini haline getirildi. Sınıflar kalabalık. Az sayıda okula ulaşım imkanı yok. İnternet, yeterli ders materyali yok. Okulların ortak alanları laboratuvarlar, kütüphaneler, konferans, spor salonları yok. Yoklar arasında yalnızca okuldan, eğitimden kopmamak için çabalayan çocuklar ve gelecek umutlarından vazgeçmesinler diye emek veren öğretmenleri, aileleri var.

Depremden sonra Hatay’daki iki derslikten biri kullanılmaz durumdaydı. 210 okul binası deprem sonrasında yıkılmıştı. 180 okul binası orta hasarlıydı. İki yılın sonunda yetkililerin 100 okulun yeniden yapıldığına ilişkin açıklaması aynı zamanda bir itiraftır. İki yıl geçti çocukların okullarının inşası hala tamamlanmadı.

Çok sayıda okulun güçlendirme ihalesi depremden bir buçuk yıl sonra okulların açılmasına sayılı günler kala 1 Ağustos 2024’te yapıldı. Okul yetersizliğine rağmen 6 okul binası hala resmi kurumlarca kullanılıyor. Hatay ilinin tek güzel sanatlar lisesi var o da bir konteyner alanında. İskenderun........

© Birgün