Ali Rıza Binboğa’yı ilk kez 1975 yılında gördüm. TRT'nin siyah beyaz yayın yaptığı dönemlerde. Tüm aile televizyonun karşısına oturmuş ve Eurovision Şarkı Yarışması’nda ülkemizi Stockholm’de kimin temsil edeceğinin heyecanını yaşıyorduk. Ali Rıza Binboğa yarışmaya katılan tüm şarkıcılardan o kadar farklıydı ki. İspanyol paça daracık pantolonu, kocaman gülümsemesi, o gün bugündür hiç değişmeyen saç kesimi ve ekrana doğru uzattığı kocaman elleriyle sevimli mi sevimsiz mi bir anda karar vermesi zor bir figürdü. Şarkısına gelince bildiğimiz “Türkçe sözlü hafif müzik” -o yıllarda öyle bir tanım vardı- tanımına da çok uzaktı. İlk dinlediğinizde ülkemizin o günkü siyasi atmosferine gönderme yapıp popülist sözleriyle öne çıkmaya çalışan bir şarkıcı gibi de algılanabilirdi, Anadolu’nun tüm doğallığını hiçbir kalıba ve kurala bağlı kalmadan aktaran bir halk ozanı gibi de. Doğrusunu söylemek gerekirse benim için müzisyen bile değildi. Bakırköy Lisesi’nde öğrenciyken neredeyse her teneffüste onun taklidini yapar ve arkadaşlarımı güldürmeye çalışırdım. Ali Rıza Binboğa bir rüzgârdı benim için ve müzikte kalıcı olması........

© Birgün