Eskiden her sebze ve meyve için ayrı poşet kullanan memleket insanı, bir süredir tüm alışverişini tek poşete sığdırıp evinin yolunu tutuyor. Çünkü artık öyle avuç dolusu malzemeyi torbaya doldurmak yok; her şey taneyle, ince hesapla alınıyor.

Sorunlar iç içe geçmiş durumda. Tüketici sebzeyi-meyveyi sayarak alırken, üreticinin halinden memnun olabilmesi mümkün mü? Değil elbette. Zaten çiftçiler de isyan bayrağını çekmiş durumda.

AKP iktidara geldikten sonra Türkiye’de tarım bir yok oluş sürecine girdi. Bu kendiliğinden değil, bizzat iktidarın politikalarıyla gerçekleşti.

AKP iktidara geldiğinde istihdamın yüzde 35’i tarımdaydı. Bugün ise bu oran yüzde 16’nın altına geriledi. Kırsalda yaşayan insan sayısı da dramatik şekilde düştü. Büyükşehir Yasası’yla birlikte TÜİK verilerine göre bugün Türkiye nüfusunun sadece yüzde 7’si belde ve köylerde yaşıyor.

Peki tarım, ülke sanayileşiyor diye mi böyle geriledi? Hayır, sanayi ne uzadı ne kısaldı. Zira iktidarın hedefi, ayakları yere sağlam basan bir kalkınma değildi.

Ülkede tarım bilerek isteyerek desteklenmedi ve bitirildi ki kırsal nüfus toprağını ekip biçmeyi bıraksın, gelsin şehirlerde ucuz işgücü olarak inşaat ve hizmet sektörlerinde çalışmaya başlasın. Çünkü rant ekonomisinin çalışması için bol miktarda maliyeti düşük emeğe ihtiyaç vardı. Türkiye’de son 20 yılda 3 milyon hektardan fazla tarım arazisi de bu süreçte yok edildi. Yani her şey AKP’nin planladığı gibi yürüdü.

........

© Birgün