BirGün 21 yaşında! 21 yaş denince aklıma Nazım’ın Kuvayi Milliye Destanı’ndaki o müthiş dizeleri gelir:

Topçu evvel mülâzımı Hasan’ın

yaşı yirmi birdi.

Kumral başını gökyüzüne çevirdi,

kalktı ayağa.

Baktı, yıldızları ağaran

muazzam karanlığa.

Şimdi bir hamlede o kadar büyük,

öyle şöhretli işler yapmak istiyordu ki

bütün ömrünü ve hâtırasını

ve yedi buçukluk bataryasını

ağlanacak kadar küçük buluyordu.

Belki 21 yaşındaki topçu teğmeni Hasan’ın Kurtuluş Savaşında emperyalizme karşı büyük ve şöhretli işler yapmak için bütün ömrü, hatırası ve yedi buçukluk bataryası ağlanacak kadar küçüktü ve durum kasvetliydi. Ama Hasan umutsuz değildi! Nazım’ın dizeleri büyük zorluklar ve imkânsızlıklar içinde, kasvetli zamanlarda insanın çaresizliğinin ve azminin de pek özlü bir anlatımı. Bir yandan bütün ömrünü ve hatırasını ve yedi buçukluk bataryasını ağlanacak kadar küçük bulmak ama bir yandan büyük bir iş için taş üstüne taş koymak. Nazım’ın bu dizelerine Yalçın Küçük bir kitabında “21 yaşında imkânsız Hasan” başlığını koymuştu. Ama bence 21 yaşında da mümkün!

Teğmen Hasan 21 yaşını ağlanacak kadar küçük bulsa da BirGün 21 yılda büyük işler başardı. 21’inci asrın başlarında ve Türkiye’nin kara ve kasvetli zamanlarında bağımsız ve kamucu gazeteciliğin var olabileceğini gösterdi. Bu zor zamanlarda BirGün ve bir birkaç eleştirel mecra, anaakım medya dışında, patron ve hükümet gazeteciliği dışında bir başka haberciliğin ve gazeteciliğin olabileceğini gösterdi. Patronsuz ve halkçı gazeteciliği var etti. Bu az şey değil. 21 yıl insan hayatı için uzun ama toplumsal hayat için kısa bir süre. 21 yaş elbette insan için genç ve epeyce erken bir yaş. Ama günlerdir ülkenin sokaklarını cesaretle, umutla, inançla dolduran gençlerin yaşı da 21! Gençler “21 yaşında da mümkün” olduğunu gösteriyor!

Bu 21 yılda Türkiye’de gazetecilik iyiye gitmedi, ifade özgürlüğü iyiye gitmedi. Emeğin halleri hiç iyiye gitmedi. BirGün yayın hayatına başladığında Türkiye’nin demokratikleşme ihtimali konusunda daha iyimserdik. Bugün despotik ve distopik bir rejimde, kasvetli bir zamanda yaşıyoruz. Gazetecilik, habercilik ve araştırmacılık hiç olmadığı kadar tehlikeli hale geldi.

Bu 21 yılda gazetecilikte, habercilikte sadece teknoloji değişmedi. Sadece analog yayıncılıktan dijitale bir dönüşüm olmadı. Gerçeği tahrif etmenin, ters yüz etmenin, imal etmenin binbir yöntemi gelişti. Orwell’in 1984’ündeki “Gerçek Bakanlığı” günümüzün sofistike........

© Birgün