Rakı içmeyi özlemişim be… Abi vallahi sen bakma, komedi komedi, bizim halimiz komedi. Cin, o da her marka değil, belki biraz şarap. Onun haricinde votkaymış, viskiymiş, hele rakı… Bak yemin ederim, odaya girdiğinde anlıyor, nasıl burun varsa. Bir şey de demiyor, yani bana demedi, dediğini de duymadım ama seni bir geri itiyor. Böyle bir huyu var. Çay kaşığıyla topladığın kariyerin kepçeyle geri gidiyor yani. Niçin? Şu rakı için. Spreymiş, karanfilmiş hikaye, Hindistan’dan bir toz getirttim o bile kesmiyor şunun kokusunu. Allah’tan bugün Türkiye’de değil de rahatım. Hem de senin evine gelmişim, bana balkonunu açmışsın. Hey mübarek, şu manzaraya bak be, iki köprü arası, cennet cennet. Bak abi bana Sydney diyorlardı, İstanbul’dan güzel diye. Alakası yok ya, alakası yok. Lizbon’da bir asma köprüleri var onla hava atıyorlar, bizde ondan üç tane var, Osman Gazi’yi ekle, Çanakkale’yi ekle, etti beş, iki de tünel denizin dibinde.

Yav kusura bakma daldan dala konuyorum. Senin gibi abimi bu kadar yakın görünce, bu manzara, üstüne bu rakı. Şu kadarını söyleyeyim, uzun zamandır böyle keyifli olmamıştım. Vallahi çok sağol güzel abim. Abi dememde sakınca yoktur değil mi? Ya, siz oyuncularla biz izleyici takımı arasında şöyle eşitsiz bir ilişki oluyor: Ben mesela seni çocukluğumdan beri tanıyorum, senin fimlerini, dizilerini. Aramızda da çok yaş farkı yok ama ben çocukken sen gençtin yani. Şimdi biz sizi böyle tanıyınca, sanıyoruz ki siz de bizi tanıyorsunuz. Biz sizle hemen “abicim, ablacım” diye konuşmak istiyoruz ama şimdi senin gözünle bakalım, ben kimim: "Senin nefret ettiğin bir partinin en üst katına kadar çıkmış, ne bileyim, oynak, dönek, şerefsiz… " Yok abi estağfurullah, sen öyle düşünmezsin elbette ama genel olarak diyorum. Bize karşı bir önyargı, hemen ötekileştirme, bir şablona koyma. Yaşıyoruz bunu. Yani böyle kelimesi kelimesine denmese de, gözlerden anlaşılıyor. Bir gerginlik, bir soğukluk, kusura bakmazsan bir selfi........

© Birgün