Kabuk, içine doğru büyüyen canlılar için hayat; bambaşka dallarda asılı kalan muskatlar için bir kapandır. Muskat, tohumu baharat diye kullanmayı akıl etmenin şiddetini kavrayamadan bıçaklarla dolu bir düzeye çarpar durur. Zerrecik olup sütün içine düştüğündeyse bardakta zehir, midede sancı, ruhta sanrı olur. Muskat, yere sert kapaklanan taneciklerden birinin, Yaşar’ın hikâyesi. Ağlayan bebeği susturan, susmayı öğrenmiş yetişkini gürültülü bir suskunluğa alıştıran Muskat, zehir olmaklığı doz meselesi olsa da yalnızca doğarken ve ölürken beyinde salgılanan kimyasalı, DMT’yi tetiklemesiyle sanrılar gördüren bir meyve esasında.

Oyunun omurgasını oluşturan bu aksı takip etmeye başından başlarsak, Yaşar seyirciyi annesinin cenaze törenini birlikte hazırlamaya davet ediyor. Hem de yasın beş evresini deneyimlemeye tersinden başlayarak: Kabullenme!

Oyun şu cümleyle açılıyor: "Bugün annem........

© Bianet