Bu yıl kış, eski zamanlardaki gibi uzun ve çetin geçmişti. Kar, aylarca sokakları örtmüş, rüzgâr sertçe pencerelere vurmuş, soğuk, insanın iliklerine kadar işlemişti. Günler ağır ilerliyor, geceler hiç bitmeyecekmiş gibi uzuyordu. Çay ocaklarında toplanan insanlar, baharın gelişini özlemle beklerken, geçmişin muhasebesini yapıyor, nice dargınlıkları, nice ayrılıkları konuşuyorlardı.

Ama ne kadar uzun sürerse sürsün, kışın bir sonu vardı. Bahar, her zamanki gibi yine gelecekti. Ve sonunda geldi…

Önce dağların zirvesinden usulca karlar çözülmeye başladı. Şehir, beyaz örtüsünü yavaş yavaş üzerinden atarken, toprağın altındaki hayat da uyanıyordu. Dar sokaklarda eriyen kar suları küçük dereler gibi akmaya başlayınca, çocuklar sokağa çıkıp su birikintilerinde oynadı. Kuşlar, tarihi yapıların taş duvarlarına konup ötüşmeye başladı. Havada, kışın........

© Başkent'te Karar