Gözlerinin önünde bulanıklaşan görüntüler, zihninde yankılanan bir fısıltı: “O gerçekten bana sadık mı?” Kendi iç sesine duyduğu şüphe, göğsünde kıvrılıp büyürken Desdemona’nın gülüşü bile diken gibi batar ruhuna. Othello’nun zihni dalgalı bir deniz gibi, sadakat ile ihanet arasında gidip gelir. Iago’nun sinsice kulağına fısıldadığı her söz, bu dalgalarda bir taş etkisi yaratır ve kıskançlık girdabı giderek büyür. İnsanın en derin arzuları ve korkuları ile beslenen bu karanlık duygu, mantığı boğarak duygulara hükmetmeye başlar. Shakespeare’in Othello oyununda kıskançlık, karakterlerin trajik sonlarına doğru attıkları adımları belirleyen en güçlü temalardan biridir.

Kıskançlık, Shakespeare’in “Othello” oyununda merkezi bir temadır ve Othello, Iago ve diğer karakterlerin eylemlerini önemli ölçüde yönlendirir. Kıskançlık, birinin arzuladığı bir şeye sahip olan birine karşı duyulan haset veya öfke duygusu olarak tanımlanabilir. Oyunda kıskançlık, Othello’nun Desdemona’ya duyduğu kıskançlıktan, Iago’nun Cassio’nun terfisine duyduğu kıskançlığa kadar farklı biçimlerde ortaya çıkar.

Othello’nun Desdemona’ya Duyduğu Kıskançlık

Othello’nun Desdemona’ya olan kıskançlığı oyundaki en önemli itici güçtür. Desdemona’nın Cassio ile........

© Başkent'te Karar