İşletmelerde eski adı ‘personel yönetimi’ olan birimin daha sonraki adı ‘insan kaynakları’ olmuştu. Şimdi daha da yeni adı ‘insan yönetimi’ oldu. Bu konuda ayrıntılı bilgi için HBR dergisinde yayınlanan önemli makalelerin derlendiği ve Optimist yayınlarınca Türkçe’ye çevrilip yayınlanan iki ciltlik kitabı (İnsan Yönetimi) salık veririm. Ayrıca dijitalleşme ve güncel tartışmaların olduğu V.L. Tüzüner ve G.İ. Dündar’ın derlemesi kitap da Beta yayınlarından geçen yıl çıkmıştı.

Bugünkü yazımızda ele alacağımız konu, bilgi-beceri-deneyim üçgeninde deneyimin güç yitimi ve giderek hızlanan yeni yetenek kazanma gereksinimi olacak.

Bu kavramlar kimileyin yanlış tanımlanmakta, kimileyin de yanlışlıkla birbirlerinin yerine kullanılmaktadır. Bu konuda ayrıntılı bilgi için Nuray Turan’ın Çalışma Yaşamında Yetenek, Beceri, Yetkinlik, Yeterlilik adlı kitabından yararlanabilirsiniz.

Kısaca tanımlayalım:

Yetenek (Talent): İnsanlarda doğuştan var olan belirli düzeydeki gizilgücün toplumsallaşma süreçlerinde (aile-okul-işyeri) eğitim-geliştirme ile açığa çıkarılması, açığa çıkarılabilen potansiyelde kişinin güçlü yönlerinin ayrımsanması ve kişinin ayrımsamasının sağlanmasıyla oluşan, belirli durumlarda / işlerde kullanılabilen üstün başarım sergileyerek yetkinliğe dönüşümü ile geliştirilerek yeterli düzeye getirilebilen bir olgudur.

Beceri (Skill): Kişinin güdülenme ve aidiyet duygusu (işi / görevi benimseme) sonucunda öğrendiği ve kazandığı bilginin uygulanabilmesidir.

Yetkinlik (Competency): Kişilik özellikleri, bilgi, beceri, başarım, davranış toplamının etkenliğidir.

Yeterlilik (Proficiency): Beceri, uzmanlık, iye olunan gerekli niteliklerin kanıtlanmış sonucudur.

Yukarıdaki kavram sıralaması sıraerkil niteliktedir. Başka bir ifadeyle, ‘beceri, yetkinlik ve yeterlilik kavramlarının hepsinin tabanında yatan olgu yetenektir. Yetkinlik beceriyi de kapsar; yeterlilik de hem yetkinlik hem beceriyi kapsar.

Deneyimi (tecrübeyi) ise kişinin bilfiil........

© Aydınlık