Suriye’nin içinde bulunduğu elim durumu daha vahim yapan mesele, ülkede mevcut olan binlerce yabancı savaşçının varlığıdır. Konu ve taşıdığı tehlikeler, mahalli ve yabancı kuruluşların, istihbaratın, medyanın ve araştırmacıların raporlarında teferruatlı şekilde yer almaktadır. Yabancı savaşçılar, Esad’a karşı yardıma koşmuş “mücahit yoldaşlar” ve “ensar” olarak telakki edildi. Onları taşıyan, yol veren, ülkelerinden, hudutlarından Suriye’ye intikal etmesine yardımcı olan, maddi ve askeri araçlarla donatan, varlıklarına karşı sessiz kalan devletler, besledikleri bu canavarların Esad sonrasında kendileri için nasıl bir bela oluşturacaklarını ya hesaplayamadılar ya da umursamadılar.

Başta Avrupa, Asya, Afrika, Türkiye, ABD, Kanada, Arap devletleri, bu fanatik taraftarların ülkelerinden çıkmasını milli güvenlikleri için kazanım olarak gördüler. Belki de bağırsaklarını “pislikten” temizlediklerini ve bu “pisliği” Suriye’ye attıklarını düşündüler. Kıssadan hisse, bir taşla birkaç kuş vurduklarını düşündüler. Devirmek, yıpratmak ve zayıflatmak istedikleri Esad, Rusya ve İran’a karşı savaşanların sayısını artırdılar. Öldürdükleri ve öldükleri zaman “iki düşmandan kurtuluruz” diye tasarladılar. “İti ite kırdırdılar” veya “böcek yiyen böcekler” olarak kullandılar.

Bu savaşçıların Suriye müzelerinden ve sit alanlarından çaldıkları eserlerin, petrolün, fabrika makinelerinin, sanayi ürünlerinin, tarım ürünlerinin, kuyumcuların paraları Avrupa bankalarına yattı. Ayrıca Esad sonrası için düşünülen Suriye’nin parçalanmasını sağlayacak olan etnik ve mezhepçi fitne ve katliam operasyonlarında kullanılan en elverişli aparatlar oldular. Kıssadan hisse, amaçlarına hizmet eden şer de olsa mubah kabul ettiler. Avrupa resmi ve gayriresmi raporlarına istinaden sadece bu kıtadan DEAŞ, YPG, ÖSO, HTŞ saflarında savaşmak üzere 2012’den itibaren Avrupa pasaportlarıyla Suriye ve Irak’a beş binden fazla savaşçı gitmiş.

Özellikle........

© Aydınlık