Yine yaratılan gündeme esir olmamaya çalışmaktayız. Hindistan’ın başkenti Delhi’nin bir kenar mahallesindeki ucuz otel odasında, Ekrem İmamoğlu’nun inanılmaz yükselişi ve inanılır düşüşüne dair düşünmekteyiz. Çünkü bu, Suriye’de olup bitenden bile daha acil hale getirilen, herkesin dedikodu malzemesi bugünlerde. Büyük çoğunluğumuz, milyonuncu kere, salim kafa ile ne olup bittiğini analiz etmek, son 10 senede bu konudaki gelişmeleri üstün körü de olsa gözden geçirmek zahmetine bile girmiyoruz. Futbol takımı siyasetçiliği, hâlâ en ihtişamlı günlerini yaşamakta memleketimizde. Birdenbire aklımıza, daha kasım ayındaki ABD ziyaretimizde, Biden’i eleştirmek “gafletinde” bulunduğumuz 40 yıllık arkadaşımızın, üzerimize yürüyüp elini kaldırdığı geliyor. Ve bu insan halinin, sadece Türklere değil tüm insanlığa ait olduğunu hatırlatıyor bize.

O nedenle de İmamoğlu konusunu gazete köşelerinde, TV ekranlarında, sosyal medya sayfalarında “kahramanca” tartışanlara bırakıp, şu anda suyunu içip yemeğini yediğimiz Hindistan ellerindeki bir benzer hali anlatalım. Böylece Kaliforniya’dan İstanbul’a, oradan da Delhi’ye dünyadan insan manzaralarını yansıtalım ki, bu mantıksızlıkların ve basitliklerin sadece bize ait olmadığını görüp, biraz rahatlayalım. Yine de insan sormadan edemiyor ama: Son 50 senedir dünyanın başka bir ülkesinde 500 senede yaşanabilecek siyasi tecrübeyi yaşayan Türk milleti, sağcısıyla ve solcusuyla neden hala bir “yeni yetme” seviyesinde olabiliyor ki?

Gelelim Hindistan’ın yukarda bahsettiğimiz benzer bir hikayesine: tam tamına 300 sene önce vefat etmiş, törenlerle gömülmüş, o günden bu yana da temsil ettiği siyaset ve devlet defalarca el değiştirmiş olan bir imparatorun mezarına ne yaparsınız? Bahsini ettiğimiz imparator Muhyiddin Muhammed Alamgir, ya da daha bilinen adı ile Aurangzeb, Hindistandaki Çağatay Türk devletinin en son büyük devlet adamı. Onun zamanında, Babür’ün ve Büyük Akbar’ın kurduğu Timurluların Mughal imparatorluğu, en........

© Aydınlık