“İstanbul’un orta yeri sinema” diyen Orhan Veli’ye nazire yaparak, biz de “Jakarta’nın orta yeri Shopping Mall” diye başlayalım yazımıza ve görelim nereye götürür bizi, aklımızda fır dönen düşünceler. Yine Orhan Veli’mize bir selam göndererek, onun “İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı” şiirini buraya uygulayıp “Jakarta’yı dinliyorum gözlerim apaçık” diye devam edelim açılışımıza.

Evet, Jakarta Endonezya’nın başkenti, hem de her açıdan. Aynen bizim İstanbul gibi, kültür de ekonomi de siyaset de müzik de buradan sorulmakta. Son günlerdeki sayım ile nüfusunun aynen İstanbul gibi 15 milyona ulaştığını belirtelim.

Jakarta’nın orta yerindeki Grand Indonesia Shopping Mall’ının bir köşesindeki kafedeyiz. Yağmurlu bir akşamda, otuzlu derecelerdeki sıcakta bahçedeyiz. Kahvemizi yudumlarken, her yudumda üç beş sene geriye giderek, 1965 senesindeki Jakarta’ya götürüyor bizi kafein. Durup dururken bu 1965 nereden çıktı diyoruz, ama oraya da takılıp kalıyoruz.

Bizler daha yirmili yaşlardayken, 1970’lerin ortalarındaki problemli günlerde, elden ele gezen bir dosya var idi. Üzerinde Endonezya Komünist Partisi Tarihi yazardı. Ama içindeki her satır, Türkiye’deki devrimcilerin tarihini anlatırdı. Bu belge çok gizli olmasına rağmen, devrimciliğe yeni başlayan bizim eğitimimiz için, karanlıktan çıkarılmış ve elimize verilmişti herhalde. Oradan öğrendik Türkiye’nin devriminin ne durumda olduğunu ve partili mücadelenin bu yöntemlerinin de ne kadar gerekli olduğunu.

İşte o kitapçığın kapağını süsleyen Endonezya Komünist Partisi Tarihi yazısı, Jakarta’nın orta yerindeki çok lüks Shopping Mall’in bir kafesinde aklımıza geldi birdenbire. Bu aklın aklına nelerin, ne zaman geleceği hiç belli olmaz ya, işte öyle bir andı belki de.

1965’in buna benzer bir gecesinde, bu lüks AVM’nin olduğu araziden başlayarak, tüm Endonezya’nın her köşesinde, askeri darbe sonucunda yaklaşık 250 bin Komünist Partisi üyesi veya sempatizanı evlerinden alınıp öldürülmüşlerdi. CIA’nın sağladığı adres listesine uygun olarak, sorgusuz sualsiz tüm bir nesil devrimci, bir gecede yok........

© Aydınlık