I

Ekmeğe tuza şaraba, besleyen halka ant olsun.

Işığın doğuşu ile batışı arasında yükselen

İnsanın hayat sevinciyle gelen günü kurmadayız.

Varıp girdik kaç kez gönül konaklarından,

Varlığı inkâr eden, güne şirk koşanlar yanacak.

Kaç kez uyardık bilgelerin, uluların sözüyle.

II

Ukrayna’yı, Kırım’ı ve Bağdat Basra ellerini,

Tuzaklayan can avcıları abat oluruz sanmasınlar,

Kaç kez azat ettik yolunu yitirmiş aklı,

Dinyeper mazlumları Tuna boylarına indiğinde:

Düşman ardında acılarımız altımızda kırat,

Düşe kalka öfkemiz yel, neşemiz kızılkanat idi.

III

Ateşe, suya, toprağa ve kutlu göğe ant olsun.

Yeşerip dal budak salan ulu tohuma karşı,

Çürüyen fikrin yavruladığı fitne diz çökecek.

Biliyoruz, yurdunu küresel haça gerenleri,

Odessa’yı ateşe veren Gamalı ihanet çerilerini:

İyi tanıyoruz, halkını yangına süren köçekleri.

IV

Elbette, verilecek ellerine amel defterleri,

Hesap gününün eli kulağında, yakındır kurtuluş.

Komşusuna pusu kuranın, katili eve sokanın,

Yurdu ayakaltına atanın gafleti, dalaleti, ihaneti

Ezilecek, demir gök ile demir yerin arasında.

Çürük kavak dalı bükebilir mi Asya meşesini?

V

Atoma, moleküle ve maddenin ruhuna ant olsun.

Yıkılmaz kalesi bilimin, çünkü tanrısı gerçek.

Ateş yiyense elleri kirli, iyi bilinir Ninova’da,

Yedirip içirenin katili, giydirip........

© Aydınlık