Dalıp gider akışına, kendisi kendi suyuna ark,
Sağıyor yağmuru, o uçurum kıyısında.
Öğütüyor ak ununu, çağlayan değirmeninde,
Devrime dönen taş odur, öğütülen buğday da.

Aklını ateş gibi kullanan Ergenekon demircisi.
Orada bir ocakta demir eritiyor durmadan,
Örs çekiç odur, arada dövülen cevher, çiçek de:
Bizim hikmetimizi görebiliyor musunuz?

İşin sessizliği, ekinin vadedişi gibi usuldur,
Esenin, akanın, çırpınanın, eylemin sesi, şarkısı.
Güneşini kapat, kendine yeni güneşler bulur:
İşin sırrına erebiliyor musunuz, iş ermektedir.........

© Aydınlık