Yorgun bir günümdü.

Bir bardak çay içip

bir film seyredeyim derken,

kanepenin de verdiği rehavet ile elimde TV kumandası,

derin bir uykuya geçmişim.

Uyandığımda henüz sabaha vakit vardı,

ama artık uyumam mümkün değildi.

Son dakika diyordu tüm kanallar.

Deprem oldu.

Son dakika.

Keşke bir kabus görüyor olsaydım,

ama değildi.

Sayın seyirciler Richter ölçeğine göre 7.9 şiddetinde bir deprem diyordu birisi,

bir diğeri alınan ilk bilgilere göre çöken bina sayısı diyordu.

Haber kanalları canlı yayında,

donmuş kalmış yüzlerle

şaşkınlıklarını saklamaya çalışıyorlardı.

Ben de ne yapacağımı şaşırmıştım.

Bir büyük çaresizlikle.

Şafak çoktan söküyordu,

keşke dursaydı........

© Aydınlık