Tire yöresinde arazide gezerken büyük bir zeytinlikten geçtim. Üç büyükçe taşıt aracı park edilmişti. Bir üreteç (jeneratör) motorunun sesi, insan seslerine karışıyordu. Merkezi bir noktaya yerleştirilmiş bu üretece bağlanmış 10 zeytin silkme aygıtını kullanan ustalar zeytin tanelerini yamaç araziye serilmiş olan çullar üzerine düşürüyordu. Kadınlı erkekli 40 kadar işçi neşeli bağırışlarla çalışıyordu. Traktörün römorkuna, büyük boyutlu zeytin çuvalları yüklenmekteydi. Saat 10.30’da yirmiden fazla çuval dolmuştu bile.

Çulları kadınlar seriyordu. Parselin bir kıyısından başlayıp, üst baştan aşağı doğru zeytin tanelerinin düşebileceği uzaklığa kadar bütün araziyi sıkıca kaplayacak şekilde çul sermişlerdi. Arazideki setlerden faydalanarak tanelerin birikeceği çukur alanlar oluşturulmuştu. Kıyıdan ve en üstten çırpılmaya başlanınca zeytin taneleri aşağı doğru yuvarlanıp, bir çuldan diğerine atlayarak bu çukur alanlarda birikiyordu. Dal parçaları ve yapraklar ayıklanıp taneler çuvallara dolduruluyordu. Dolan çuvalın ağzı çuvaldız kullanarak sicimle dikiliyordu.

Bazı erkek işçiler ellerindeki kazmalarla ağaçların dibini düzeltip, dipten çıkan sürgünleri temizliyorlardı. Ekibin yöneticisi olan kişinin yüksek sesle verdiği emirlere göre iş yapılıyordu. Böyle büyük bir ekip havanın elverişli olduğu zaman kısa sürede büyük bir alanın hasat işlemini tamamlayabilirdi. Aygıtların, işçi ekibinin ve hasadı yapılan ürünün taşıma........

© Aydınlık