Geçen hafta edebiyatçıların terekesinin değerlendirmesinden söz ederek bu tür bilgi ve belgelerin geleceğe ilişkin değerinden söz edip, paylaşılma yöntemleri üzerinde durmuştuk. Elbette ki geriye bırakılan/kalan bilgi ve belgelerin önemi yalnızca edebiyat alanı ile sınırlı değildir. Genel olarak tüm sanat dallarında sözü edilen belgelerin değeri benzer bir önem taşır. Edebiyat diğer sanat dallarına ilişkin bu tür belgelerin zenginliğinden bir adım öteye çıksa da sinema, mimarlık, plastik sanatlar, tiyatro, müzik vd. alanlarında da bu tür tereklerin çok önemli olduklarını yadsıyamayız.

Edebiyatçılar kadar sinemacıların da terekeleri önemlidir. Ancak bu alandaki terekler nedense sözü edilen alandaki gibi değer görmezler. Bu değer görmezliğin somut örneğini ise başta İstanbul olmak üzere birkaç kentimizdeki sinema müzelerine bakmak yeterli Gerçekten de sinema müzelerimiz bu alandaki ulusal değerleri içeren eserler açısından hiç de istenilen ve arzu edilen bir durumda değildir. Sinemanın bu konumda olması bu alandaki bilgi ve belgenin yokluğu ya da değerinden çok geleceğe aktarılma konusundaki ilgisizlikten kaynaklanmaktadır. Sinemayı -daha doğrusu filmi- oluşturan kişilerin yani yapımcıların, yönetmenlerin, oyuncuların, kameraman, senarist ve afiş........

© Aydınlık