Yazar: Hey gidi günler diyorum; enflasyonun Osmanlı tokadı gibi yiğit ama borçlu orta direklerimize çarpmadığı o güzel günleri özlüyorum.. Hayat pahalılığı canavarının; pençeleriyle pantolonumun ceplerini okşarcasına yokladığı günlerden, kasıklarımızı sıkarak kapitalist marşları zorla okuttuğu yıllara geldik artık.. Namert canavarı, bütün tepegözler olarak birleşe, birleşe iki kaşın ortasından mıhlayıp indiremezsek eğer, bu zalım kapital canavar bizi tek, tek besin zincirine takacaktır! Uyanalım arkadaşlar bu böyle gitmezz..
Çizer: Hocam bu nasıl bir zincirleme yükselmedir? "İçinde Osmanlı, enflasyon, tepegöz, pantolon ve marş geçen paragraf kur" diye AYT sorusu çıksa, güzel türkçemiz zorlanırdı ama siz maaşallah sabah höykürmenizle bir çırpıda şu köşeciğimizi salladınız.
Yazar: Konumuz 'altın günü' olunca silkelenip "Huop n'ooluyoruz, benim neden altınım yok!!" diye hayıflanma sarmalına girdim, belki de o yüzden volüm yükselmiştir.
Çizer: Ben çocukluğumdaki altın günlerine bayılırdım; okuldan yaka paça dağınık, aç biilaç annemin arkadaşlarının altın gününün sonuna denk geldiğim zamanları hiç unutmam. Etrafta hiç altın görmezdim ama çeşit çeşit yiyecekle dolu masanın kenarına çöreklenirdim. Sarma çok rağbet gördüğünden o kalmazdı ama peynirli börek ve kısırı aynı anda yediğimiçok bilirim.. karbonhidratın bilee ucuz olduğu günlerin hatırasına şişman ve mutlu çocukluk........

© Aydınlık