Basın Tarihi yazmak, iki farklı zaman dilimini gösteren iki saatle dolaşmak gibi…

Saatlerden biri Basın Tarihi’nin durduğu durağı, diğeri ise yaşadığımız günleri gösteriyor.

2009 yılını dipli köşeli dolaşmaya devam ederken yazdığım “Bireysel Başvurunun Sonu” başlıklı yazıda şöyle bir bölüm vardı:

“2009 yılında AİHM Türkiye’den yapılan başvuruların 4’ünü karara bağladı.

Bunlardan biri de Nahide Opuz Kararı idi…

AİHM koca şiddetine karşı devletin kendisini yeterince koruyamadığını karara bağlamış ve Türkiye’yi mahkûm etmişti.

Bu kendi alanında bir ilkti.

Opuz Kararı, İstanbul Antlaşması ve bugünler…

Başlı başına bir yazı konusu…”

Tam daha önce vurguladığım Opuz yazısının devamını yazmaya oturdum, güncel saatim Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin geçen yılın bilançosunu açıkladığına işaret ederek beni uyardı.

Güncele geri döndüm.

xxxxxxx

Türkiye “hukuk konusunda çok özensiz” bir devlet olmaktan çıkıp, evrensel hukuktan tamamen kopma noktasına doğru dört nala gidiyor.

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin (AİHM) 2024'e ilişkin açıklanan istatistiklerine göre Türkiye, aleyhinde en fazla dava başvurusu bulunan ülke.

AİHM'ye, 47 Avrupa ülkesinden yapılan şikayetlerin toplamı 60 bin 350.

Bunların yüzde 35,8'i Türkiye kaynaklı hak ihlali iddialarından oluşuyor.

Bu da karar bekleyen 21 bin 600 dava başvurusu anlamına geliyor.

Türkiye, bu sayıyla diğer ülkelerin açık ara önünde yer alıyor.

“Hukuksuzluk Şampiyonu” da diyebilirsiniz.

xxxxxxxx

15 Temmuz sonrası, daha önce yaşanan hukuksuzluklar ve yargı adaletsizliği hız kazanarak devam etti.

Yaşanan hukuk kırımı, “15 Temmuz yargısı” olarak anılmaya başlandı.

Kemal Kılıçdaroğlu’nun Ankara’dan İstanbul’a yürümesine neden olan yargısal skandallar nedeniyle “hak, hukuk, adalet”in kalmadığı çok yaygın kabul gördü.

Ama mağdurlar yok sayıldı.

İktidarın........

© Artı Gerçek