Kalp. Aort yırtılması. Beyinde ödem. Nörolojik tablo. Kardiyak ilerleme durdu. Mucize gerçekleştirmeye çalışıyoruz.

Bütün bunlar süregelen pankreas kanseri tedavisine ilaveten.

Dostlarının bütün uyarılarına rağmen Kutsal Barış için bile olsa kendini böylesine paralarcasına koşuşturmaların içindeyken teferruat gibi geliyor bütün bunlar.

Şimdi de, beyin reflekslerinin giderek azaldığı…

***

Sanki doktorlar alıştıra alıştıra söylemek istiyorlar.

Ama ben alışmayı reddediyorum. Tıbbın yetersiz kalışını Sırrı’nın iyileştirilememesinde değil, iyileşeceğinin bi türlü anlaşılamamasında görüyorum.

Çünkü o canım ciğerim benim.

Bu sıfatı şimdiye kadar sadece Hrant için kullandım. Şimdi de, artık ayaklanıp bizzat okusun arşivden ama sakın şımarmasın, canım Mülkiyeli kardeşim Sırrı için kullanıyorum.

Hatta daha ötesi. Ankara Kumsal’daki rakı arkadaşım, mezesini inanılmaz lezzette bir sohbetler buketi biçiminde yanında getirip sofraya lokma lokma tattıran canım kardeşim için…

***

Bilmiyorum kaç yıl önceydi. Sırrı o zamanlar benim gibi Radikal’de yazıyordu galiba. “Andımız” konusunu ele alan bir köşe yazmış bir gün. Gazeteyi satın alan Demirören gazete arşivini de internetten sildiği için bulamıyorum.

Feyhan, çoğu kız gibi, babasına aşıktır. Ve de annesinin babası olan dedesi Reşit Galip’e. Hiç laf söyletmez. Dedesi konusunda, 1930’ların koşulları dikkate alınırsa, haklıdır da.

Ankara........

© Artı Gerçek