Başkancı Rejim altında Türkiye’de demokrasi, sandığa ve seçime indirgenmiştir. Sokak lanetlenmiştir. Sokağa çıkmak, protesto yapmak, grev yapmak, hak aramak engellidir. Düşünce ve ifade özgürlüğü yoktur. Medya iktidarın elinde tekelleşmiştir. Sosyal medya kuşatma altındadır. İnternet sansürlüdür. Yüzbinlerce habere erişim engeli getirilmiştir. Bir avuç kalmış muhalif medya, RTÜK sopasıyla sürekli dövülür, hatta artık lisans iptalinin eşiğindedir. Sokağa, demokratik protestoya çağrı yapanlara ya da yapmayı aklından geçirenlere ibret olsun diye Gezi ve Kobani davaları tertiplenmiştir. Genel grev, hak grevi, dayanışma grevi kanunla yasaklanmışken, yegâne yasal grev imkânı toplu sözleşme süreçlerindedir – ki bu grevlerin de tamamı yasaklanmaktadır. Sanatçıların eserleri, sahne performansları, festivaller ne olduğu belirsiz “ahlaki değerler” adına kuşatma altındadır. Kısacası Başkancı Rejim altında söz, düşünce, grev, toplantı, gösteri, sanat özgürlüğü yoktur, aktif bir biçimde bastırılmaktadır. Bu rejim altında mafya çetesi kurmak, işçi sendikası kurmaktan bin kat daha kolaydır.

Bütün bu baskıları, zulümler, yasaklamalar, sözüm ona “demokrasiyi korumak” adına yapılır. “Demokrasi” dedikleri ise sandıktır, beş yılda bir yapılacak seçimlerdir. Seçimler ve sandık yüksek sesle kutsanır: Oy her şey, protesto ise hiçbir şeydir. Ne var ki Türkiye’de seçimler de........

© Artı Gerçek