Bazı cümleler vardır, bir hayatı özetleyecek kadar yalın ama aynı zamanda derindir. Benim için o cümlelerden biri şudur:

“Bir kez para için iş değiştirdim, pişman oldum. Çünkü ben hiçbir zaman paranın peşinden değil, mesleğimin izinden gittim.”

Hayatımda yalnızca bir kez para için yolumu değiştirdim. Güvence aradım, konfor peşinde koştum. Ama kısa sürdü. O koltukta otururken fark ettim: Ruhum oraya ait değil. Benim yerim, sokaklardı. Olayların merkezinde, insanların gözlerinin içine bakarak, hakikatin sesini duyurmaktı benim işim. O masa başı işi bana sadece maaş getirdi ama ne hikâye verdi, ne ruh.

Serbest bir foto muhabiri olmak, hele Türkiye gibi basın özgürlüğünün kırılgan olduğu bir ülkede, yalnızca bir meslek tercihi değil; çoğu zaman inatla sürdürülen bir yaşam biçimi. Yalnızlıkla, güvencesizlikle, sansürle baş etmek zorundasın. Ama tüm bu karanlığın içinde hâlâ ışık taşıyabilmek için mücadele edersin.

Ben bugüne kadar hep etikten ödün vermeden ilerlemeye çalıştım. Kalabalığa uymadım, sistemin içinde erimedim. Bazen tek başıma kaldım, ama asla yalnız değildim. Çünkü bana inanan, benimle yürüyen bir grup insan vardı.........

© Anayurt