Stockholm Sendromu, insan psikolojisinin en ilginç ve en karmaşık yanlarından biri. Bir mağdurun, kendisine zarar veren kişiye bağlanması, ona karşı güven ve sadakat geliştirmesi mantıksız gibi görünse de aslında belirli psikolojik mekanizmalara dayanıyor.

Bu sendrom, ilk kez 1973 yılında İsveç’in Stockholm kentinde yaşanan bir banka soygunu sırasında gözlemlendi. Rehin alınan kişiler, günlerce soyguncularla birlikte vakit geçirdikten sonra polise değil, onları esir tutan suçlulara güven duymaya başladılar. Hatta mahkemede onların lehine ifade verdiler. O günden sonra psikoloji literatürüne “Stockholm Sendromu” olarak geçen bu durum, yalnızca rehinelerle sınırlı kalmayıp, istismar mağdurları, toksik ilişkiler içinde bulunan bireyler ve hatta bazı tarikat üyelerinde de gözlemlenebiliyor.

Peki, bir insan nasıl olur da kendisine zarar veren birine bağlanır? Bu durumun temelinde, hayatta kalma içgüdüsü yatıyor. Kişi, tehdit altında olduğunda........

© Anayurt